Dzień 7

Wspólny posiłek zakorzeniony w Eucharystii

Zapalenie świecy i rozpoczęcie wspólną modlitwą (Ojcze nasz, Zdrowaś Maryjo), następnie odczytujemy:

Ap 3,20

Oto stoję u drzwi i kołaczę: jeśli kto posłyszy mój głos i drzwi otworzy, wejdę do niego i będę z nim wieczerzał, a on ze Mną.

Rozważanie:

Dziś zastanowimy się nad charakterystyczną cechą życia rodzinnego, którą przyswaja się od pierwszych dni życia: jest nią wspólne spożywanie posiłków, a więc umiejętność dzielenia się dobrami życia i odczuwania radości, że można to robić. Dzielenie się, umiejętność dzielenia się to cenna cnota! Jej symbolem, «ikoną» jest rodzina zgromadzona wokół stołu w domu. Wspólny posiłek — a więc dzielenie się nie tylko potrawami, ale i uczuciami, opowiadaniami, wydarzeniami... — to doświadczenie o zasadniczym znaczeniu. Kiedy obchodzone jest jakieś święto, urodziny, jakaś rocznica, wszyscy spotykają się przy stole. W niektórych kulturach jest taki zwyczaj również w oko- licznościach żałoby, by być blisko osoby pogrążonej w bólu po stracie członka rodziny. Wspólne spożywanie posiłków jest niezawodnym wskaźnikiem, pozwalającym stwierdzić, jaki jest stan zdrowia relacji: jeśli w rodzinie nie dzieje się dobrze, jeśli jest jakaś ukryta rana, przy stole można to natychmiast zrozumieć. Rodzina, która prawie nigdy nie je razem lub w której przy stole się nie rozmawia, lecz ogląda się telewizję bądź wpatruje w smartfon, jest rodziną «mało rodzinną». Kiedy dzieci przy stole są przyklejone do komputera lub do telefonu i nie słuchają jedno drugiego, nie jest to rodzina, ale pensjonat. Chrześcijaństwo ma szczególne powołanie do gromadzenia się przy wspólnym stole, wszyscy o tym wiedzą. Pan Jezus chętnie nauczał przy stole i niekiedy przedstawiał królestwo Boże jako radosną ucztę. Również przy stole Jezus zechciał przekazać uczniom swój duchowy testament — uczynił to przy wieczerzy — zawarty w geście, który upamiętnia Jego Ofiarę: w darze Jego Ciała i Jego Krwi jako pokarmu i napoju zbawienia, które karmią prawdziwą i trwałą miłość. W tej perspektywie możemy powiedzieć, że rodzina jest «w domu» na Mszy św., właśnie dlatego, że wnosi w Eucharystię swoje doświadczenie wspólnoty stołu i otwiera ją na łaskę powszechnego wspólnego ucztowania, miłości Bożej do świata. Przez uczestniczenie w Eucharystii rodzina zostaje oczyszczona z pokusy zamknięcia w sobie, umocniona w miłości i wierności, oraz rozszerza granice swojego braterstwa według serca Chrystusa. W tej naszej epoce, naznaczonej przez tyle ciasnoty oraz zbyt liczne mury, wspólne spożywanie, rodzące się w rodzinie, a rozszerzane przez Eucharystię, staje się szansą o kluczowym znaczeniu. Eucharystia i rodziny, które się nią karmią, mogą przezwyciężyć zamknięcie i budować mosty akceptacji i miłości. Tak, Eucharystia Kościoła rodzin, potrafiących przywrócić wspólnocie czynny zaczyn wspólnego spożywania i wzajemnej gościnności, jest szkołą ludzkiej integracji, która nie lęka się spotkania! Nie istnieją mali, sieroty, słabi, bezbronni, poranieni i rozczarowani, zdesperowani i opuszczeni, których wspólna Uczta Eucharystyczna rodzin nie mogłaby nakarmić, posilić, ochronić i ugościć.

(Audiencja generalna, 11 listopada 2015 r.)

Zastanawiamy się w rodzinnym gronie jak to u nas wygląda/ jak wprowadzić usłyszane słowo w życie swojej rodziny.

Rozważanie i rozmowę kończymy modlitwą w czasie której każdy wypowie swoje osobiste intencje.

Intencja modlitwy:

O to, byśmy znajdowali czas na budowanie relacji przy wspólnym stole, a także o to, by w naszych domach zawsze panowała atmosfera gościnności i otwarcia na drugiego.

Na koniec odmów  "Akt zawierzenia rodzin", lub dziesiątkę różańca.

Akt Zawierzenia

Jezu, Maryjo, Józefie zawierzamy Wam naszą rodzinę.

W Wasze ręce i Waszym sercom oddajemy siebie

i wszystkich naszych bliskich.

Święty Józefie, Mężu sprawiedliwy,

niestrudzony pracowniku, nieskazitelny opiekunie Jezusa i Maryi, strzeż i opiekuj się naszą rodziną. Najświętsza Maryjo Panno, Matko Kościoła,

bądź również Matką naszego “Kościoła domowego”, ażeby dzięki Twej macierzyńskiej pomocy

rodzina nasza stawała się “małym Kościołem”,

w którym będzie odzwierciedlać się i żyć

tajemnica Kościoła Chrystusowego.

Służebnico Pańska, bądź dla nas przykładem pokornego i wielkodusznego przyjęcie woli Bożej.

A rodzinom które cierpią z powodu trudności, prosimy Ciebie, Bolesna Matko u stóp krzyża,

ulżyj w cierpieniu i osusz łzy.

Jezu Chryste, Królu wszechświata, Królu rodzin,

tak jak byłeś obecny w czasie radosnego wydarzenia w Kanie, gdzie rodziła się nowa rodzina, tak bądź wśród nas,

aby dać nam światło, radość, pogodę i męstwo. Najświętsza Rodzino, strzeż naszą rodzinę. Zachowaj ją złączoną nierozerwalnym węzłem miłości, wierną otrzymanym łaskom i obowiązkom powołania. Spraw, abyśmy żyli według prawa i przykazań Bożych, aby nasze życie było odbiciem Twego życia na ziemi

i pozwoliło nam kiedyś cieszyć się

Twoim szczęściem w niebie.

Amen.

Jezu, Maryjo, Józefie oświecajcie nas, dopomagajcie nam, ratujcie nas!